Het kerkdorp ’t Woudt dateert uit de dertiende eeuw. De naam verwijst naar de kleibaan, waarop reeds in de eerste eeuwen van onze jaartelling werd gewoond. Hierop groeiden beuken en eiken. Deze bomen onderscheidden zich in hoogte van de wilgen en elzen die op de veengrond groeiden. In de Middeleeuwen werden drie boerderijen gebouwd, een aantal dat tot nu toe gehandhaafd is gebleven.

Na de stichting van de kerk nam de bebouwing toe. Er kwam een pastorie, een schoolhuis, tevens kosterswoning, een herberg en enige kleine huisjes voor de  knechten van de boerderijen. ’t Woudt werd beroemd vanwege de uitzonderlijk goede boter die hier werd geproduceerd. Lange tijd duidde men het kerkdorp ook wel aan met de naam ‘Het Rijke Woudt’.

Inmiddels worden de drie oude boerderijen niet meer voor het agrarisch bedrijf gebruikt en hebben ook de pastorie en het schoolhuis hun oorspronkelijke functie verloren. In een voormalige hooiberg is een horecagelegenheid gevestigd. Het kerkdorp ’t Woudt, gelegen in een groene omgeving, is een bestemming waar de drukke Randstad even wordt vergeten.

De kerk van ‘t Woudt
In 1277 ontvangen de parochianen van de kerk van ’t Woudt het patronaatsrecht. Dit betekent dat zij het recht in handen krijgen om zelf een pastoor voor te dragen. Uit de stichtingstijd van de kerk rest alleen nog maar het onderste deel van de toren, die met behulp van grote stenen, z.g. kloostermoppen, is opgebouwd.

De vorm van de huidige kerk is rond 1500 tot stand gekomen. Helaas missen we sinds 1831 het koor van de kerk, dat toen plaats maakte voor het huidige kerkhof. In 1572 ging de kerk over naar de Reformatie en kwam de preekstoel in de eredienst centraal te staan. Dit meubelstuk de zandloper waakte over de duur van de preek. Boven de kansel, in de oorspronkelijk koorboog, hangt het Tiengebodenbord. In de top hiervan staat in een rond silhouet de zinspreuk: “Het Woudt brande in de liefde Gods altijd. 1599.”

De samenzang in de kerk werd gedurende eeuwen vanaf het katheder op het doophek geleid door een voorzanger. Gewoonlijk verzorgde de schoolmeester van ’t Woudt deze taak. Pas sinds 1891 wordt er gebruik gemaakt van een kerkorgel. Opmerkelijk in de kerk zijn het directe licht door de hoge gotische vensters en de kleurencombinatie van de banken, het doophek en het tongewelf.